Ruchome tarcze strzeleckie są obecne w najróżniejszych formach odkąd tylko cywilom pozwolono posiadać prywatną broń. Najczęściej używane są standardowe, papierowe tarcze zakładane na celach pochłaniających większość siły uderzenia po trafieniu, aczkolwiek tarcze ruchome nadal mają zastosowanie, oraz wielu zwolenników.
Gongi do profesjonalnej strzelnicy
Pierwsze tarcze ruchome, nazywane gongami, były używane jako zamiennik papierowych tarcz na strzelnicach wojskowych, skąd zostały zapożyczone do strzelnic komercyjnych, używanych przez cywilnych entuzjastów broni palnej. Typowy gong strzelecki ma formę okrągłej tarczy, która opuszczana jest po trafieniu. Jest to bardzo prosty rodzaj celu strzeleckiego, i z reguły do dziś jest wykorzystywany w wielu strzelnicach, zwłaszcza tych prostszych. Niektóre gongi mogą być sparowane z systemem wyświetleniowym lub podobnym, dzięki któremu wskazywanie trafienia w cel jest bardziej widowiskowe. Po trafieniu, gongi wyposażone w czujniki wysyłają sygnał do urządzeń owego systemu, które mogą wyświetlać na ekranach miejsce trafienia, komunikaty, lub nawet służyć do podnoszenia komunikatów na banerach, jeśli strzelnica jest dość stara i posiada tak archaiczne wyposażenie. Gongi mogą być również obecne w strzelectwie dynamicznym, gdzie umieszczane są na pylonach zazwyczaj w ilości trzech sztuk.
Obracają się one po trafieniu, tak by pozwalać strzelającemu na zachowanie dynamiki strzału, a jednocześnie nadal wskazywać na trafienie do tarczy. Gongi rzadko używane są przez rekreacyjnych strzelców, gdyż wykonane są ze stali, a tym samym wywołują większe prawdopodobieństwo rykoszetu po trafieniu, co na otwartych przestrzeniach może być przyczyną wypadku. Są więc najczęściej widywane w zamkniętych strzelnicach.